Ομηρικές Ώρες

Το τραγούδι του ποιητή

στο διηνεκές του Χωροχρόνου των Ομηρικών Ωρών

Ζεῦ πάτερ ……

Οι Ώρες, δωροδότριες πολυγήθεες, οι Πύλες του Ουρανού!

Η Ήρα και ο Χρονισμός.

Ο καλπασμός των αλόγων της ψυχής στον χωροχρόνο.

Το σπάσιμο του φράγματος της Αντίληψης!

Η Ήρα σε περίτεχνο άρμα ανεβαίνει με τιμόνι αργυρό και ρόδες χάλκινες οκτάκτινες .

Τα χρυσά λουριά πιάνει στα χέρια της και τα άλογα μόνη της δένει.

Κοντά της η Αθηνά, το λεπτό πέπλο ιδίας κατασκευής αφήνει , την ασπίδα με το κεφάλι της Γοργόνας κρατά. Τον χιτώνα του αιγιδοφόρου Διός, δικέρατον κράνος τετράφαλο χρυσό φορά που 100 στρατούς χωρά.

Από τους θυρωρούς, τις Ώρες περνούν και τις μετρούν.

24 ώρες, 24 ραψωδίες, 24 γράμματα , στιγμές από τα ταξίδια της αιωνιότητας από οξυδερκείς αναγνώστες περιμένουν να διαβαστούν σε ενθυμική ανάγνωση διαλογιστική.

Βρίσκουν τον νεφεληγερέτη να στέκεται μακρόθεν από τους άλλους θεούς στην ακροκορφή του πολύκορφου Ολύμπου:

Ζευ πάτερ….

Ο Χορός των Ωρών

http://homeristes.blogspot.gr/2012/06/blog-post_569.html

Αστραία