Πάμε μια βόλτα ….σε υπερσυντέλικο πανσέληνο φεγγάρι
….στο παιγνίδι της έμφυτης Νοημοσύνης …σε Ενεστώτα χρόνο;
Τι ενθυμείσαι από το πρώτο ροδοχρωματισμένο πρωινό της Ανθρωπότητας
Όταν αντίκριζε για πρώτη φορά τον Ήλιο στο ξημέρωμα του
Φιλοσοφία, Πολιτική, Ερμηνεία των Ομηρικών Επών, Ελληνική Μυθολογία
Παίρνεις ένα κομμάτι Μύθου, σχοινί Μίτο και αρχίζεις να περπατάς
χορεύοντας σε κύκλους γύρω από μια φλόγα εστία ζωντανή.
Συνδέεις ένα- ένα τα δωμάτια, τους διαδρόμους
σε σύνδεση ιστορική και μυθική με την δύναμη της αλληγορίας
καθέτως και οριζοντίως.
Πλέκεις με αυτό μια φορεσιά γερή ασπίδα ρούχα αιθερικά
Τυλίγεις τα σχοινιά και τα πανιά σε ιστιοφόρα, του νου, γερά
έτσι επιπλέεις σε θολά και άγρια ποσειδώνια νερά
Παίρνεις και την ανέμη και αρχίζεις να την ξετυλίγεις
τραγουδώντας τραγούδια δημόδοκα φαιά
Κρατάς ένα κομμάτι σχοινί τελευταίο για τους προδότες του νησιού
και στέλνεις αποθρώσκοντα καπνό με σήματα ομηρικά στον Αετό
Μυθικές ιστορίες γύρω από φωτιές εστίες.....σε μετaομηρικές Εποχές Ωραίες
Αστραία
Συνομιλίες Οδυσσέα και Αθηνάς μέσα στη ποσειδώνια ομίχλη της Ιθάκης |
Οδυσσέας για την πατρίδα Εστία του, ιστίον και κατάρτι του, στου Νου, ΝΑΥΣ, το Πλοίον του.
Καιρός να ανάψει το Ιερόν Πυρ της Εστίας και του Πνεύματος στην Ελλάδα του Μέλλοντος μας!
ἠέλιος δὲ οὐρανοῦ ἐξαπόλωλε, κακὴ δ᾽ ἐπιδέδρομεν ἀχλύς."
Όταν ο Ήλιος στον ουρανό απωλέσθη και εξαπλώθηκε επιδρομή ομίχλης .
υ Οδυσσείας 353
Ελευθερία Νοημοσύνη και Δικαιοσύνη στην Ιθάκη Ελλάδα Εύνομη Πολιτεία
και Αλκίνοη Φαιακία Νοήμων Πολιτών στη Γαία
Το καράβι που ταξιδεύουμε το λέμε φλεγόμενο ΤΡΕΝΟ για την Ιστορία και το λέγανε ΑΓΩΝΙΑ 937 ....κάποια ποιήματα με σοφία
Εν Ελλάδι 2024
Θυμάμαι…
Θυμάμαι ένα ολόγιο φεγγάρι
που το κατέβαζα στη γη για χάρη σου
Πάρτο, σου είπα για νύχτες σκοτεινές
θα προχωράμε σε δύσβατα μονοπάτια
Θυμάμαι μια θάλασσα μακρυνή σκοτεινή
άγρια αχαρτογράφητη
Θα την πιω όλη, σου είπα για χάρη σου
γουλιά γουλιά πικρή και αλμυρή
Θυμάμαι τα βράδια τα αξημέρωτα
συντροφιά με κορμιά ανημέρωτα
Θυμάμαι τα πρωινά τα συννεφιασμένα
τις Κυριακές και τις γύφτισες μέρες
στα δάχτυλά μας χάρτινες βέρες
Θυμάμαι τον κόσμο γύρω μας να καταρρέει
στον ήχο μιας σιωπής που κλαίει
Πάρε το χέρι μου, σου είπα και το δισάκι μας στον ώμο για το δρόμο
Με το σακάκι σου ριχτό
εσύ που με ξέρεις τόσο καλά και εγώ που σε ξέρω τόσο λίγο
Έρωτας είναι θαρρώ που γελάς σαν παιδάκι μικρό
στο ίδιο παγκάκι το ομηρικό
Τα όνειρα που κρατούν για πάντα…… σε ένα φευγάτο «σ΄αγαπώ”
Αστραία 14 φεβρουαρίου 2024