Ο Λόγος της Λεοντής

 

Παίρνει τον λόγο ο Ηρακλής στην Πνύκα,

σε τούτη την ιερή Σκηνή,

και για τον σωστό λόγο ομιλεί την καίρια στιγμή

(Ήλιος στον Λέοντα):

Φορώντας — όπως πρέπει — τη λεοντή,

και κρατώντας στο χέρι ένα ραβδί…

(που ναι, μοιάζει με ρόπαλο…

ας το παραβλέψουμε αυτό — ποιητική αδεία).

Απαντά με σπουδή στο Ομηρικό ερώτημα:

Ποια είναι τα μεγαλύτερα λάθη της Φυλής μας;

Και ξεκινά, όπως αρμόζει σε ελεύθερο Έλληνα,

με έντιμη αυτοκριτική:

Το μέγα λάθος είναι ο εγωισμός.

Ο άγριος Λέων της Νεμέας που σαρώνει τα λιβάδια της ελληνικής νομοσύνης νοημοσύνης και καταστρέφει τους νόμους

τις νομές — τις εσωτερικές και τις κοινές σε συνεχή διχόνοια στείρα ανταγωνιστική, και όχι άμιλλα προοδευτική.

Και αν δεν προσεχθεί,

θα καταπιεί και την Ελληνική Νομοιρία ΓΗ —

την αρμονία της πολιτείας και της φύσης μαζί.

Ο Ηρακλής μίλησε.

Όχι σαν ήρωας —

αλλά σαν φύλακας συνείδησης με λεοντή και φρόνηση.

Ηρακλής στην Πνύκα — Λόγος της Λεοντής

«Εγώ δεν γεννήθηκα για σαλόνια. Γεννήθηκα για σταυροδρόμια.

Εκεί που στέκονται οι δύσκολοι δρόμοι και πρέπει να διαλέξεις.»

«Το τέρας που σκότωσα δεν ήταν μόνο με δόντια και νύχια.

Ήταν ο εγωισμός μου.

«Τη λεοντή δεν τη φόρεσα για στολή. Τη φόρεσα για να θυμάμαι.

πως νίκησα το θηρίο. Και τώρα, την κάνω ζωτική δύναμη.

Αντέχεις; Έλα δίπλα μου. Μην αντέχεις; Θα σε πάρω αγκαλιά.»

«Όμως, σε όσους πατούν στα άνθη και κλέβουν τις νομές…

όλους τους φαύλους και τους υποκριτές ενός υπερφίαλου ΕΓΩ και ΕΓΩ....

Ε, αυτούς, τους κάνω χαλάκια περσικά.

Γιατί ο κόσμος δεν αλλάζει μόνο με λόγια. Θέλει και πράξη με καρδιά»...Άθλους με Ελληνική λεβεντιά.

Ξεκινάμε με τον πρώτο Άθλο της Ηράκλειας διαδρομής, πνίγουμε το ΤΕΡΑΣ, τα λιονταράκια τα αγαπούμε όλα και τα προστατεύουμε και φοράμε την Λεοντή σωστά.

Σύγχρονα Έπη Γαλαξιακά

Αστραία